اندکي دوست بدار ولي طولاني
جلوي من قدم برندار، شايد نتونم دنبالت بيام، پشت سرم راه نرو، شايد نتونم رهرو خوبي باشم، کنارم راه بيا و دوستم باش.
شما از کدوم دسته دوستها هستين؟

دسته اول آدمايي که دوست رو براي طي کردن پله هاي ترقي خودشون مي خوان و فقط اين براشوت مهمه که دوستشون منفعتي براشون داشته باشه در غير اين صورت اون رو رها مي کنن.

دسته دوم آدمايي که خيلي رمانتيک عمل مي کنن و اغلب احساسات بر عقلشون حاکمه.اين دسته افراد خيلي زود عاشق مي شن البته دست خودشون نيست ذاتاً اينجوري هستن.

دسته سوم آدمايي که واقعاً براي دوستي ارزش قائلن.
اگر از دسته اول هستين من واقعاً براتون متأسفم و هيچ حرفي با شما ندارم.

اگر از دسته سوم هستين من بهتون تبريک مي گم.
اما دسته دوم تو رو خدا يه کم بيشتر فکر کنيد به کسي که الان با اون دوست هستين ببينيد اين آدم اصلاً ارزش وقت و حرفا و محبت شما رو داره يا نه روي اين مسأله خوب فکر کنيد

یکی ادعّا داره از همه بهتر میفهمه ، ولی وقتی نگاش میکنی یک جفت گوش مخملی میبینی !!

یکی ادعّا داره مهربونتر از اون پیدا نمیشه ، اما کسی تا حالا نتونسته از حرفهاش ناراحت نشه !!

یکی دوست داره آزاد باشه ، ولی تختش رو بین دو دیوار محصور میکنه و فقط از یک طرف آزاده !!!

یکی میگه عاشق طلوع آفتابه ، اما تا لنگ ظهر خوابه !!

یکی ادعّای عاشق بودن میکنه ، ولی جون عشقش رو به لبش میرسونه !!

یکی خودش رو بافرهنگ و آداب دان میدونه ، اما مسخره کردن دیگران از کارهای روزمرّه اونه !

یکی عاشق بارونه ، ولی وقتی بارون میاد گوشهاشو میگیره تا صدای بارون رو نشنوه !

یکی ادعّا داره خیلی باهوشه ، اما توی خواب خرگوشیه !!

یکی ادعّا میکنه صورت زیبایی داره ، ولی خبر نداره سیرت زشتش رسواش کرده !

یکی ادعّا میکنه آدم منطقی هست ، اما حرفت به دو تا نرسیده از کوره در میره !!

یکی ادعّا داره آدم صادقی هست ، ولی دروغهاش روی چوپان دروغگو رو سفید کرده !

یکی ادعای دوستی داره ، اما از صد تا دشمن هم بدتره !!

یکی هم میگه ادعّایی نداره ، ولی پرمدعّاترین آدمه !!

به اندازه كافي اندوه داشته باشي تا يك انسان باقي بموني و به اندازه كافي اميد تا خوشحال بموني

 

 

 

 

· من تو را دوست دارم.. دیگری تو را دوست دارد.. دیگری دیگری را دوست دارد.. و این چنین است که ما تنهاییم..

 

 

 

· وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است

 

 

· دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند

 

 

· اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است

· اکنون تو با مرگ

 

رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است

· وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق

 

شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم

 

 

· اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری

من

دهقان فداکاری شده ام ، که تمام وجودش را به آتش کشیده روبرویت

و تو

قطاری که چشم دیدن مرا ندارد . . .

.

.

              نمی خواهی دستانت را به دستانم بسپاری؟

                نمی خواهی میزبان دلتنگی هایم باشی؟

        نمی خواهی حلقه یاس های سپید را به گردنم بیاویزی؟

      نمی خواهی شبنم های اشتیاق به چشمانم هدیه دهی؟

         نمی خواهی گونه هایم را با شفافیت شرم بیامیزی؟

        نمی خواهی دوباره به معصومیت نگاهم سوگند بخوری؟

               نمی خواهی زمزمه کنی به عظمت اشکی

                         که در دیده ات می درخشد

             به عظمت سکوتی که در زندگی ات جاریست

           و به عظمت تمام دل شکستگی های بی صدایت

                          همیشه کنارم خواهی ماند

              نمی خواهی در حضور ستاره ها نجوا کنیم؟

        نمی خواهی از شکوفه های سپید به موهایم بیاویزی؟

            نمی خواهی باغ ارزوهایم را اردیبهشتی کنی؟

                              نمی خواهی ......

                               کاش وقتی اسمان بارانی است

                          از زلال چشمهایش تر شویم

                          وقته پاییز از هجوم دست باد

                          کاش مثل پونه ها پر پر شویم

                          کاش اشکی قلبمان را بشکند

                          با نگاه خسته ای ویران شویم

                          کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند

                           ما به جای ابرها گریان شویم

                           کاش وقتی ارزویی می کنیم

                            از دل شفافمان هم رد شود

                            مرغ امین هم از ان جا بگذرد

                            حرف های قلبمان را بشنود

                            کوله بار سفرت رفت و نگاهم را برد

                           نه تو دیگر هستی نه نگاهت

                           که در ان دلخوشیم سبز شود

                         سایه می داند که به دنبال نگاهت

                                همچون ابر سرگردانم

                         هیچ کس گمشده ام را نشناخت

                              تابش رایحه ای خبر اورد

                                 کسی در راه است

                         چشمی از درد و دلم اگاه است

                    کاش هیچ وفت عشقی متولد نمی شد

                               که روزی احساس بمیرد

      ساز دهنی ام را بی حضور تو به دهانم می گذارم

         و سرخوش از عشقت نوای خاموش قلبم را می نوازم

                    تا شاید نسیم صدایم را به تو برساند

                   و باز تو را به یاد قلب سوخته ام بیندازد

                          گر چه خیلی دیر است اما

                  هنوز هم چشم به راه جاده ای هستم

                      که از ان به اسمان ها پیوستی

                 و هیچ کبوتری خبر از برگشتنت نیاورد و

                 باز هم کنار جاده بی حضور تو می نوازم

چشمانم تو را می خواهند تا به ان ها

                     راه و رسم گریه کردن را بیاموزی

                     لبانم صدایت می زنند تا به ان ها

                           بگویی چگونه بخندند

                      دستهایم به سویت دراز است

                   که انها را به سوی شهر عشق ببری

                اما نمی دانم چرا پاهایم با تو همراه نیست

                    که بخواهی به خاکسترم بنشانی؟

کی با اشکای تو یه اسمون ستاره ساخت

              کی بود که به نگاه تو دلش رو عاشقونه باخت

                            کی بود که با نگاه تو

                         خواب و خیال عشق و دید

                کی بود که واسه تو از همه دنیا دل برید

                          نگو کی بود کجایی بود

                          اون که برات دیوونه بود

             رو خط به خط زندگیش از عشق تو نشونه بود

                      من بودم اون که دلش رو ساده

                              به پای تو گذاشت

             اون که واسش بودن تو به غیر غم چیزی نداشت

                 من بودم اون که دل اخر عشق تو رو خوند

             اون که به جای عاشقی حسرتشو به دل نشوند

                  حسرت دوست داشتن تو همیشگی بود

دلم غم دارد امشب             

نمی دانی  ز یاد تو چه ها  کم دارد امشب

نمی دانم بگم از چه !!!

که در دل دارم امشب غم

نمی دانم چه گوید دل !

فقط غم گوید و از غم

به این دل  وعده ها دادم

که فردا خوش شود این دل

نمی دانم که فرداهای خوش ز فرداها کجا رفتند؟

نمی دانم زبهرچه دلم تنها و غمگین شد؟

نمی دانم که از چه وعده های دل پسین شد؟

نمی دانم  که شادی ز چه با ما غمین شد؟

فقط دانم که باید رفت

ز اینجا رفت

زبهر دل  ، ز بهر خود

فقط دانم که باید رفت .

شام مهتاب

تو اون شـام مهتاب کنارم نشستــــــــــی                   

عجب شـــاخه گل وار به بایـــم شکستی

قلـــــــــم زد نگاهت به نقش آفرینـــــــی

که صورت گری را نبــــــود این چنینــــــی

بریزاد عشقــــــو مـــــــه آســـا کشیدی

خـــــــــدا را به شور تماشا کشیـــــــدی

تو دونسته بودی چه خوش بــــــاورم من

شکفتی و گفتی از عشــــــق بربرم من

تاگفتم کی هستی؟تو گفتـــی یه بیتاب

تا گفتم دلت کو ؟تو گفتــی که دریاست

قسم خوردی بر ماه که عاشقترینـــــی

تو یک جمع عاشق تو صادقترینـــــــــی

همون لحظه ابری رخ ماهــــــــو آشفت

 به خود گفتم ای وای مبــادا دروغ گفت

گذشت روزگـــــــاری از اون لحظـــه ناب

 که معـــراج دل بود به درگاه مهتــــــاب

در اون درگه عشق چه محتاج نشستم

تو هر شام مهتاب به یادت شکستـــــم

تو از این شکستــــن خبـــــر داری یا نه

هنوز شور عشقــو به ســـــر داری یانه

هنــــوزم تو شبهات اگه ماهــــــو داری

مــــــــــن اون ماهو دادم به تو یادگاری

جای تو

چه خوش خیال است ...

                    فاصله را میگویم!!!

به خیالش تورا از من دور کرده

   نمیداند تو جایت امن است

              اینجا...

در قلب من